Pojawia się problem rosnących niedoborów energiidziś do poziomu problemu zmian klimatycznych, a jak wiadomo, historia ludzkości jest historią walki o zasoby energetyczne. Podobną sytuację obserwuje się w XXI wieku (na przykład wojna bliskowschodnia o ropę). Ale jest bardziej wartościowy sposób zaradzenia rosnącemu niedoborowi zasobów energetycznych - alternatywnym źródłom energii. Na Białorusi problem ten jest bardzo istotny i jest opracowywany przez organy państwowe.
Terminologia Organizacji Narodów Zjednoczonych (ONZ)definiuje pojęcie "energii odnawialnej" i jej źródeł. Źródła energii odnawialnej obejmują słońce, masy powietrza, wodę, ciepło wnętrza ziemi, biomasę, drewno, torf.
Ponieważ Białoruś ma własnetradycyjne źródła energii o mniej niż 20%, naturalnie istnieje potrzeba, aby takie źródła w jakiś sposób rekompensowały brak własnych zasobów energetycznych.
Tymczasem kwestia źródeł odnawialnychenergia (OZE) są zaangażowane nie tylko w krajach z problemami energetycznymi. Na przykład kraje takie jak Niemcy, Szwecja, Francja (łącznie ponad dwadzieścia państw) utworzyły Międzynarodowe Towarzystwo Energii Słonecznej.
Według prognoz ekspertów, do 2040 roku na świeciewytwarzanie energii z nietradycyjnych odnawialnych źródeł energii będzie stanowić 82% światowego zużycia energii. Światowy trend przyczynił się do rozwoju nietradycyjnych (alternatywnych) źródeł energii na Białorusi.
Badania wykazały, że najbardziejcelowe jest wykorzystanie energii słonecznej, ponieważ przez ponad połowę roku występuje zmienne zachmurzenie, a średnio tylko sto pięćdziesiąt dni jest pochmurnych. Najwyższą efektywność gwiazdy obserwuje się w okresie od kwietnia do września.
Takimi środkami są źródła, które nie zanieczyszczają środowiska, jak ma to miejsce przy wykorzystaniu znanych i powszechnych nośników energii: ropy naftowej, węgla, paliwa jądrowego.
Przede wszystkim jest to słońce, wiatr. Słońce jest najbardziej niezawodnym i przyjaznym dla środowiska źródłem energii, ponieważ nasza gwiazda będzie istnieć przez wiele milionów lat. Jego energia może być gromadzona przez urządzenia zwane panelami słonecznymi.
Wiatr jako źródło energii jest używany dośćszeroko, ponieważ jest to bardzo opłacalne. Energia wiatrowa jest dystrybuowana głównie w krajach o ograniczonych zasobach klasycznych energii i opowiadających się za czystszym środowiskiem. Kraje te obejmują Republikę Białorusi.
Znaczącą rolę odgrywają znaczne rezerwy drewna w stanie, których koszt jest czterokrotnie mniejszy niż eksportowane węglowodory.
Kompleks paliwowo-energetyczny Białorusi (FEC)nie ma odpowiedniej ilości własnych zasobów energii. W związku z tym państwo realizuje politykę oszczędności energii, która wyraża się w rozwoju lokalnych źródeł energii i alternatywnych źródeł energii.
Regulatorem jest przemysł energetycznyBiałorusi. Jest stosunkowo młodym organem zarządzającym w republice (utworzonym pod koniec 2002 r.). W tym czasie przyjęto i wdrożono ukierunkowane programy państwowe w celu zwiększenia efektywności energetycznej kraju.
Według ministra energii Białorusi WłodzimierzaPotupchik, od 2014 r., Republika oszczędza ponad 200 milionów dolarów rocznie z powodu zmniejszenia zużycia paliw energetycznych, co stanowi około 70% kosztów energii.
W niedalekiej przyszłości Ministerstwo Energii Białorusizamierza zająć się ważnym zadaniem - stworzeniem zupełnie nowej bazy dla rozwoju kompleksu paliwowo-energetycznego, wydajnego i akceptowalnego dla środowiska w nowoczesnych warunkach. Plany te są ustalone w „Głównych kierunkach polityki energetycznej Republiki Białoruś na okres do 2020 r.”.
W szczególności dokument zawiera następujące zasady kompleksu paliwowo-energetycznego kraju:
Białoruskie zasoby paliw i energii nie sąsą bardzo zróżnicowane: obejmują torf (paliwo), ropę naftową, gaz (przechodzący), drewno opałowe itp. W republice znaleziono ponad dziewięć tysięcy złóż torfu. Obecnie wykorzystuje się tylko jedną czwartą wszystkich sprawdzonych rezerw tego paliwa.
Faktem jest, że lwia część złóż torfu znajduje się na obszarach w rolnictwie lub ochronie środowiska, co sprawia, że szersze wykorzystanie złóż jest nierealne.
Olej i związane z nim osady gazu są dostępne wDepresja Prypeć. Złoża odkryto w 1956 roku. Wydobyciem tych zasobów jest koncern Belneftekhim. Jednak według ekspertów depozyty te wystarczą na 30-35 lat. To prawda, że rozważa się perspektywę wydobycia ropy i gazu w obniżeniach Orszy i Brześcia, ale jest ona dość odległa.
Bogactwo lasów pozwala Białorusi na realizacjęscentralizowane zaopatrzenie w drewno opałowe i odpady z tarcicy. Jednak wielkość tych zasobów jest tak mała, że zapotrzebowanie na energię republiki jest przez nie mniejsze niż 15%. Resztę uzupełnia import energii, co sprawia, że białoruska gospodarka jest bardzo wrażliwa. W takiej sytuacji republika jest zmuszona nie tylko do przestrzegania systemu oszczędzania energii, ale również do intensywnego poszukiwania możliwych alternatywnych źródeł energii.
Pojawiła się energia alternatywnazanim musieli o tym rozmawiać wszędzie. Ludzie, w tym Białorusini, wykorzystywali energię słoneczną, wodę i energię wiatru do swoich energochłonnych potrzeb ponad dwieście lat temu. Ale te źródła nie były uważane za coś specjalnego. Ludzkość żyła w pełnej harmonii z naturą, nie zakłócając jej równowagi. Wykorzystanie węgla było tak naturalne jak energia wiatru, woda dla młynów roboczych, tartaki do cięcia drewna, młócenie zbiorów, a nawet do produkcji tekstyliów.
Na Białorusi nawet produkcja takich„Turbiny wiatrowe” i „Wodykov”, które mogą być zarówno stacjonarne, jak i mobilne. Nie potrzebowali specjalnych zapór, to znaczy natura nie została skrzywdzona. A „wiatraki” można umieścić w dowolnym miejscu, pod warunkiem, że był wiatr. Takie źródła energii stanowiły nawet „eksport” Białorusi, której konsumentami były Rosja i Ukraina.
Nowoczesna Białoruś z alternatywnych źródełEnergia ma tylko kilkanaście małych elektrowni wodnych (HPP). Białoruscy naukowcy zaangażowani w elektrownie wiatrowe (turbiny wiatrowe), ponieważ Związek Radziecki nie stworzył niczego konkurencyjnego. Potwierdza to „Vetromash” w Zaslavlu, gdzie pokazane są turbiny wiatrowe, podobnie jak zachodnie wydarzenia sprzed pół wieku, które od dawna są przestarzałe.
Tymczasem niekonwencjonalna energiazostał poddany przez państwo pewnym ograniczeniom: od 19 sierpnia 2015 r. dekret prezydencki przewiduje cytowanie instalacji z alternatywnymi źródłami energii. Ograniczenia dotyczą całkowitej mocy elektrycznej instalacji zlokalizowanych na Białorusi. Zasady dotyczą każdego, kto chce zaangażować się w alternatywne źródła energii, w tym firmy zagraniczne.
Zmiana sytuacji w paliwie i energiikompleks Białorusi (wysoki koszt kopalnych zasobów energii, degradacja środowiska, zmuszanie państwa do podjęcia pewnych zobowiązań w celu ograniczenia szkodliwych emisji do atmosfery itp.) doprowadził do konieczności przeglądu poglądów na temat gałęzi przemysłu, które tworzą bilans energetyczny republiki. Jednym z tych obszarów była energia wodna. Na Białorusi, jak wiadomo, są rzeki Dniepr, Zachodnia Dvina i Niemen. Przepływają przez równinę, ale w niektórych miejscach są otoczone wysokimi brzegami i mają bystrza. Wszystko to towarzyszy budowie elektrowni wodnych, które, biorąc pod uwagę obecny niedobór ropy, węgla i gazu, dają ważną szansę na jego zmniejszenie. Energia alternatywna wysunęła się na pierwszy plan w sektorze paliw i energii na Białorusi.
Na tej podstawie Gabinet Ministrów Białorusizatwierdził program państwowy dotyczący budowy elektrowni wodnych. Zgodnie z tym dokumentem planowano budowę elektrowni wodnych na Niemnie (powyżej i poniżej miasta Grodno), Zapadnej Dźwinie (Wierchnedvinsk, Beshenkovichi, Witebsk i Połock).
Rozważano Dniepr, jako najwolniejszą rzekęna ostatnią budowę elektrowni wodnych. Do 2020 r. Planowana jest budowa czterech elektrowni wodnych małej mocy, w tym Orshanskaya, Shklovskaya, Rechitskaya i Mogilevskaya.
W Republice Białorusi płynie łącznie ponad dwadzieścia tysięcy małych rzek, których długość wynosi 90 tysięcy km. Ten ogromny potencjał wody i energii jest wykorzystywany tylko o 3%.
Zasób ten został opanowany w latach 50-tych. W republice zaczęto budować małe elektrownie wodne. Pierwszy został zbudowany w 1954 roku Osipovichskaya hydroelektrowni na rzece Svisloch. Jego pojemność wynosiła tylko 2,25 MW. Nawiasem mówiąc, elektrownia wodna jest nadal aktywna.
Jednak w latach 60. mała branża wodna poszła dodrugi plan w związku z pojawieniem się państwowych systemów energetycznych. Konsument wiejski został przeniesiony do nowych potężnych systemów, a zapotrzebowanie na małe elektrownie wodne zniknęło samoistnie.
W związku z tym większość zbudowanych małychHPP został wycofany ze służby, ponieważ koszt obiektów był zbyt wysoki. W rezultacie pod koniec lat 80. na Białorusi pozostało tylko sześć elektrowni wodnych, które wytwarzały nieco ponad 18 milionów kW rocznie.
Ale dalsze życie ponownie zwróciło inżynierów energetycznychmałe elektrownie wodne (MHPP). Jednocześnie takie alternatywne źródła energii na Białorusi okazały się możliwe dzięki przywróceniu wcześniej wycofanych z eksploatacji, a także dzięki budowie nowych małych HPP. Nie wymagał zalania gruntów rolnych.
Możliwe jest również użycierezerwuary innego, a nie energetycznego celu, które są dostępne na małych rzekach. Dobrze jest zbudować małą maszynę HPP o mocy 6000 kW, a jej zwrot trwa od pięciu do sześciu lat.
Przedstawiciele „zielonego” potwierdzają brak jakiejkolwiek presji ze strony SHPP na środowisko.
Władze Białorusi planują do 2020 rokupodwoić całkowitą pojemność takich elektrowni wodnych. W tym względzie pewne zainteresowanie budową małych elektrowni wodnych na terytorium kraju wykazują inwestorzy zagraniczni, którzy ponoszą 78,4% kosztów budowy małych obiektów energetycznych.
Energia wiatrowa na Białorusi przyczynia się do rozwiązaniawiele problemów związanych z zasilaniem małych obiektów w trudno dostępnych miejscach. Dlatego kwestia wykorzystania energii mas powietrza pozostaje istotna dla kompleksu paliwowo-energetycznego republiki.
W ostatnich latach kraj byłujawnił około 1840 miejsc, w których można umieścić turbinę wiatrową lub instalację wiatrową. Są to głównie wzgórza o wysokości do 80 m, na szczycie których prędkość wiatru osiąga pięć lub więcej metrów na sekundę.
Obecnie takie systemy znajdują się wRegiony Mińsk, Grodno, Mohylew i Witebsk. Najpotężniejsza turbina wiatrowa (1,5 MW) służy mieszkańcom wsi Grabniki (obwód grodzieński). Regionalne centrum Novogrudok w tym samym regionie dostarcza energię elektryczną do turbiny wiatrowej będącej własnością państwa (jedyne w swoim rodzaju). Planowane jest zainstalowanie pięciu dodatkowych generatorów wiatrowych.
Planuje się wybudowanie całego parku wiatraków w Luzhishche, wiosce Oszmyany. Budowa odbywa się kosztem inwestorów i potrwa do 2020 roku.
W tej koncepcji ludzkość zawiera strukturę, której dostarczanie energii odbywa się tylko przez nietradycyjne źródła energii.
Alternatywna energia dla domu może być uzyskana z przepływu światła słonecznego, wiatru, w wyniku działania mikro HPP i przetwarzania biomasy do produkcji biogazu.
Wykorzystanie energii słonecznej reprezentujeszczególne zainteresowanie tworzeniem przyjaznych dla środowiska mieszkań, ale niektóre czynniki wprowadzają poważne zmiany w planach właściciela takiej nieruchomości. Przede wszystkim koszty: kolektory słoneczne, instalacja sprzętu, system sterowania i konserwacja będą kosztować znaczną kwotę (bateria słoneczna o mocy 3 kW dla przeciętnego domu będzie kosztować 15 000 euro).
Jednak istnieje pewne zainteresowanie domem,zbudowany metodą zwaną „architekturą słoneczną”. Jego istota polega na tym, że dom musi mieć dach, którego powierzchnia południowej części jest nie mniejsza niż 100 m2. Jednocześnie dom powinien znajdować się na szerokości stolicy Białorusi. To wystarcza nawet na ogrzewanie w zimie.
Jednak to wykorzystanie energii słonecznej nie jestznalazła właściwą uwagę na Białorusi. Na razie na tej zasadzie zbudowano tylko jeden budynek - Niemieckie Międzynarodowe Centrum Edukacji. Tymczasem budowa takich obiektów może zmniejszyć zużycie ciepła do 80 kW / m2 rocznie.
Korzystanie z turbin wiatrowych daje podobną szansę.mają status ekologiczny. Nie powinniśmy jednak zapominać, że na Białorusi średnia prędkość wiatru nie przekracza 5 m / s, a dla normalnej pracy nowoczesne systemy wymagają prędkości do 10 m / s. Dlatego, według ekspertów, wiatrak zainstalowany w tym kraju opłaci się dopiero za czterdzieści lat.
Jednak wszystko to dotyczy energii elektrycznej, aleEnergia odnawialna słońca może być wykorzystana w prywatnym domu w postaci grzejnika słonecznego. System jest bardzo skuteczny, nie zależy od pogody i warunków klimatycznych. Dzięki niemu możesz nawet częściowo ogrzać pokój. Ponadto zużywa nie więcej niż 45 W i kosztuje 3,8 tys. Euro (wraz z instalacją). Jego zwrot nie przekracza czterech lat.
Niestety, alternatywne źródła energii na Białorusi (i nie tylko) dziś i w najbliższej przyszłości nie mogą być w pełni zastąpione przez tradycyjne źródła energii.
Energia słońca nie może stać się takim źródłemkomercyjnie z prostego powodu - niska gęstość przepływu energii słonecznej. Biorąc pod uwagę fakt, że na Białorusi tylko jedna trzecia roku to energia słoneczna, obliczenia pokazują: ponad 30% terytorium republiki należy przekazać elektrowni słonecznej, aby zaspokoić zapotrzebowanie na energię elektryczną. Ale nawet jeśli ten warunek zostanie spełniony, nie należy zapominać, że obliczenia te zostały wykonane z uwzględnieniem wydajności stacji, która wynosi 100%. W rzeczywistości dziś liczba ta wynosi od dziesięciu do piętnastu procent.
Okazuje się, że w rzeczywistości pod słońcemelektrownie będą wymagały obszaru całej Białorusi i części terytoriów sąsiednich państw Ponadto budowa i działanie stacji solarnych będzie wymagać ogromnych kosztów.
Podobna sytuacja występuje przy wykorzystaniu energii wiatrowej, rzek, źródeł geotermalnych.
