Renesans przyszedł zastąpić Europejczykakultura średniowiecza. Zjawisko to pochodzi z Włoch, tu pojawiły się pierwsze oznaki. Włoski renesans przypada na okres od XIII do II połowy XVII wieku. Opiera się na zasadzie humanizmu, czyli na zapewnieniu godności i piękna człowieka. W tym czasie zaczyna się tworzyć świecka kultura, wyzwolenie od scholastyki Kościoła i religijnych dogmatów. Kultura staje się antropocentryczna. Termin "przebudzenie" został wprowadzony przez Giorgio Vasari. Scharakteryzował ten czas jako okres odrodzenia starożytności. W przeciwnym razie era nazywana jest renesansem.
Renesansowi towarzyszyły niektóresprzeczności, jest to spowodowane tym, że osiągnął szczyt w wojnach i na końcu ich kardynalnie zmienionych wartości. Priorytet nie był moralny, lecz materialny, nastąpił rozwój filistynizmu, zwiększył się wpływ kościoła.
Literatura
Założyciel renesansu we Włoszechrozważ Dantego Alighieri, to właśnie on zdołał ujawnić istotę ludzi tego okresu w dziele literackim "Boska komedia". Prace autorów renesansu wyrażały humanistyczne ideały, gloryfikowały swobodę twórczą jednostki. Wewnętrzny świat człowieka w całej jego różnorodności emocjonalnej został odkryty przez Petrarca. Nie sposób nie wspomnieć o powieściach Boccaccia, traktatach Machiavellego, wierszach Ariosta i Tasso. Literatura opierała się na tradycjach starożytności i poezji ludowej. Łączyło to zasadę racjonalną i poetycką fantazję. Gatunki komiczne stały się bardziej popularne. W tym okresie powstały tak znane dzieła jak "Dekameron", "Don Kichot".
Architektura
Włoski renesans w architekturze jest długiczas podążał za średniowiecznymi tradycjami, wyrażał się w użyciu elementów gotyku. Włoski gotyk znacznie różni się od gotyckiego z innych krajów europejskich. Budynki miały duże, spokojne formy, szerokie ściany z poziomym podziałem. Jedną z najsławniejszych ówczesnych świątyń jest kościół Santa Croce, którego budowę rozpoczął Arnolfo di Cambio w XIII wieku. Dekoracja z diamentowymi rustykalnymi, drewnianymi sufitami, jedność wnętrza - wszystko to są charakterystyczne cechy świątyni.
Rzeźba
Sztuka Renesansu charakteryzuje się nie tylkowprowadzenie innowacji w architekturze, ale także zmiany rzeźby, która w tym czasie przeżywa rozkwit. Zamówienia państwowe i kupieckie stają się coraz bardziej popularne. Najsławniejszymi rzeźbiarzami tego okresu byli Lorenzo Ghiberti, Luca della Robbia itd. Robbia na przykład zasłynęła z zastosowania technik oszklenia w rzeźbie i reliefie. Stworzył majolikowe popiersia świętych, Madonny i Chrystusa. Sztuka tego rzeźbiarza została zasłużenie przyjęta przez współczesnych.
Malowanie
Ożywienie we Włoszech nie wydaje się być bezmalowanie. Został wykonany w technice fresków. Malarze malowali na wodzie obrazy gipsowe. W połowie XV wieku rozdawano tekturowe rysunki na papierze lub płótnie. W Wenecji budynki zostały udekorowane nie freskami, lecz malowniczymi rysunkami wykonanymi farbami olejnymi. Również włoski renesans nadał światu taką formę sztuki jak grawerowanie. Wykonano ryciny na metalu i drewnie. Warto zauważyć, że artyści renesansu zwracali uwagę na krajobraz, ludzką anatomię, światło. Krajobraz staje się nie tylko tłem, ale elementem fabuły na zdjęciu.
Do wielkich mistrzów epoki w sztuce renesansuto Brunelleschi, Verrocchio, Mantegna, Donatello, Masaccio, Botticelli i inni. Pierwszy artysta, który namalował trójwymiarowość, uważa się za Giotto.
Filozofowie tej epoki to Nikołaj Kopernik, Jean Bodin, Lorenzo Valla, Nicola Cusa, Niccolo Machiavelli.
