Rosyjski i sowiecki poeta Wsiewołod Rozhdestvenskyurodził się w pobliżu Petersburga, w Carskim Siole (obecnie - miasto Puszkina), 10 kwietnia 1895. Dlatego miał być dosłownie tak: ojciec uczył Prawa Bożego w tym samym gimnazjum, gdzie dyrektorem był najlepszy mentor - Innokentiy Annensky. Tam Wsiewołod Rożdiejewski spotkał się również z Nikołajem Gumilowem, który studiował w tym samym gimnazjum i do końca życia uważał te dwie osoby za swoich głównych nauczycieli.
Edukacja domowa i gimnazjalnaPoeta otrzymał wspaniałe, po ukończeniu studiów wstąpił na uniwersytet na Wydziale Historyczno-Filologicznym. Kiedy Vsevolod Rozhdestvensky entuzjastycznie studiował w pierwszym roku, rozpoczęła się pierwsza wojna światowa. Tuż przed wojną ukazał się pierwszy zbiór wierszy poety: "Lata gimnazjum". Młody Vsevolod Rozhdestvensky miał okazję pochwalić się swoją pierwszą publikacją (ale prawie jej nie używał) cztery lata wcześniej - w 1910 roku, kiedy jego wiersze ukazały się w czasopiśmie "The Apprentice".
To był wspaniały czas!W pobliżu znajdowało się gimnazjum dla kobiet, gdzie studiowała późniejsza Akhmatova, a utalentowana dziewczyna Anya Gorenko jest przyjaciółką Wsiewołoda od wielu lat. Carskie Sioło miało poetyckie eksploracje: te słynne na całym świecie pałace i parki to wspaniałość Wersalu, harmonia, poetycki urok i radość dla oczu są wszędzie rozproszone. Dusza poety była otwarta - estetyczny wpływ otoczenia dawał wieczne pragnienie łaski, piękna, przejrzystości. A Wsiewołod Rozdiestvenski pisał dokładnie te wersety nasycone harmonią związaną z rodzinnym miastem i niespieszną łaską. Mus Puszkina nie zabiera dużo duszy z "rodzin królewskich".
Najpoważniejszy wpływ na gusta poetyckieDlatego też jego matka, która była w korespondencji z jego wielkiego rodaka - Lwa Tołstoja. Przyszła z ogromnej rodziny rustykalnym ale był wykształcony i od urodzenia został obdarzony twórcze, pomysłowe, i miał dużo swobody korzystania słowo: jej mowę kształcie, płyn, sprawne i zawsze przyjazny.
Ojciec poety urodził się w miejscach, które jego synmusiał bronić podczas Wielkiej Wojny Ojczyźnianej - niedaleko Tichwina. Tutaj na lato rodzina wyjechała na wakacje, a przyszły poeta wchłonął uroki wiejskiego życia wsi Ilinskoe nie mniej chętnie niż wyrafinowane piękno swojego rodzinnego miasta. Ta kombinacja jest dziwna i dziwaczna, ale także bardzo interesująca, zawarta w wierszach poetyckich. Wsiewołod Wierhdestvensky napisał wersety pełne krwi, z poczuciem szczęścia i harmonii z całym światem.
W duszy poety zawsze się dogadywali.Do rodzaju i radości żywioły są zróżnicowane i nie są do siebie podobne: miejski pałac jest wpleciony w życie wioski; W ten sposób utworzył się talent. Wiersze Wsiewołoda pisały radośnie i wesoło, mimo że miał tę samą erę: trudną, surową, czasami - bezlitosną.
A kiedy wszystko się zawaliło, wydawało się, że takpromień słońca obejmował najtrudniejsze lata w tytułach jego książek: „Lato” - edycja 1921, „Okno do ogrodu” - 1939 to, co stało się z ojczyzną, znalazło odzwierciedlenie w jego pracy bez udręki i patosu.
A jego kolejne pisma nigdy nie przegrałyoptymizm: „Wilga”, „Rosyjskie świty”, „Złota jesień” ... Nawet ostatnia książka, opublikowana przed jego śmiercią w 1976 r., nosiła nazwę „Twarz do świtu”. Słoneczny poeta, radosny i zaskakująco rozsądny. Żaden hałas, grzmoty i burze w nowej erze nie mogły wstrząsnąć jego witalnością Puszkina, organicznością, uczuciem wielkiego czasu, obok którego wszystkie wojny i rewolucje są drobnymi szczegółami, jak kurz na harfie Orfeusza.
Wielu krytyków sztuki uważa, że ta harfaNikołaj Gumilow, który go opuścił, to Vsevolod Rozhdestvensky. Jego biografia nie różni się tak ostrymi zwrotami, tragediami i heroizmem niż Gumilow. Ale przez trzy czwarte stulecia pisanie poezji hojnej dla radości jest czymś więcej niż wyczynem, prawda?
Młody poeta był bardzo, bardzo szczęśliwy dla mentorów. Magazyn Pupil, opublikowany na podstawie Pierwszego Gimnazjum w Petersburgu, został zredagowany przez łacińskiego nauczyciela, który później stał się powszechnie znany jako historyczny pisarz Wasilij Grigoriewicz Jan, którego sagi o Czyngis Chanie i Batu zawsze będą niezwykle popularne, są tłumaczone na ponad pięćdziesiąt języków. Prawdziwym imieniem łacińskiego nauczyciela jest Yanchevetsky, to on zredagował pierwsze, wciąż dziecięce wiersze. Vsevolod Rozhdestvensky nie przedrukował pierwszej książki o latach szkolnych ani żadnej publikacji z czasopisma „The Pupil”, uważając je za naśladowcze i studenckie.
Jednak wcale nie byli bezradni, nawet najbardziejpierwszy. Apukhtin, Nadson ... I jako dorośli, wielu ludzi, którzy uważają się za poetów, grzeszy prawie bezpośrednimi pożyczkami, których mały Rozhdestvensky w ogóle nie miał. Cykl poświęcony Puszkinowi jest dobrze przemyślany, dokładnie zważony, wyposażony w zainteresowania sztuką ludową, medytacja z Baratynskiego zaskakuje inteligencją i uczuciem, które nie jest związane z młodymi talentami.
Od 1914 r. Boże Narodzenie Wsiewołod Aleksandrowiczwymieniony jako student Uniwersytetu w Petersburgu. Ferment polityczny, kontrowersje, prawie nie dotknął, nie brał w nich udziału. Modernizm, który uwiódł większość jego otoczenia, również nie zbliżył się do niego, poeta nie szanował nikogo tak bardzo jak Blok. Ale los nie pozostawił go bez znaczących znajomych. Larisa Reisner studiowała na tym samym wydziale, jasna postać, która do tej pory nie straciła tej jakości.
Razem uczęszczali na wydział „Koło Poetów”i byli prawie równie aktywni. Ojciec Larisy pomógł opublikować czasopismo, które było organem tego kręgu, zwanym „Rudin”. Było tylko osiem liczb, w których były trzy wiersze, które zostały już napisane przez dorosłego poetę Wsiewołoda Rożdestwienskiego. To nie był tylko krąg, to była szkoła wiersza, w której zanotowali Jesienin, Mandelstam i wielu innych petersburskich poetów tamtych czasów.
Stopniowo demokratyczny i rewolucyjnypoglądy pod wpływem Larisy Reisner zaczęły dominować w kręgu. W październiku 1917 r. Zasłużyła na wieczną chwałę jako komisarz Floty Bałtyckiej. Święto Wsiewołoda zostało dowódcą Armii Czerwonej.
„Voice of the Motherland” - słynny wiersz z 1941 rlata - zabrzmiało to tak głośno właśnie dlatego, że ćwierć wieku temu młody poeta uczestniczył ze swoim batalionem we wszystkich burzliwych wydarzeniach, które stworzyły samą Ojczyznę, o którą, nie oszczędzając życia, walczyli wszyscy ludzie.
Pod koniec życia Vsevolod Rozhdestvensky napisałautobiografia The Pages of Life, a książka ta niemal natychmiast stała się rzadkością bibliograficzną, pomimo niezbyt małego nakładu. To dlatego, że ludzie w jego życiu często przychodzili nie tylko niezwykli, ale i legendarni. Na przykład był wychowawcą w rodzinie Maxima Gorkiego, a pisarz miał bardzo wysoką opinię na temat talentu młodego człowieka, brał czynny udział w jego twórczym życiu, dużo mówił i chętnie, doradzał i instruował. Rozhdestvensky dużo rozmawiał ze wspaniałym właścicielem „Domu poety” w Koktebel - Maksymilianem Voloshinem.
Nie na próżno poezja Wsiewołoda Rozhdestvensky'egopochłonięty jako „nauka o szczęściu”. Spotkanie z Aleksandrem Blokiem wiele determinowało w poetyckich uzależnieniach. Minęło już zainteresowanie dokładnością i rygorami acmeizmu, rozpoczęła się magia i magia wewnętrznej muzyki słów. Kiedy Blok zerwał stosunki z Acmeistami, Rozhdestvensky został z Blokiem, aby nie pisać „bez bóstwa, bez inspiracji”. Naukę poezji można łatwo opanować, jeśli smak jest nienaganny. Poeta Vsevolod Rozhdestvensky również miał rację w tym przekonaniu.
II wojna światowa została poetąmilicja już pierwszego dnia. „W obronie Leningradu” - ta gazeta wysłała korespondenta do każdego, nawet najtrudniejszego zadania. Następnie został oddelegowany do Siódmej Armii i wykonywał wszelkie prace wojskowe. W tym samym czasie powstały wiersze. W 1943 r. Opublikowano książkę Głos Ojczyzny, aw 1945 r. Ladoga. Były to wszelkiego rodzaju dowody, że poeta się martwi, że poeta widział, słyszał i czuł. Ody i satyry, eseje i ballady, korespondencja i piosenki.
Ale, jak poprzednio, każde poetyckie słowoWsiewołod Rozhdestvensky był przejrzysty i czysty. Ten mistrz - w najlepszym tego słowa znaczeniu - jest tradycjonalistą: sztuka klasyczna jest wzbogacona ogromnym, najbardziej skomplikowanym doświadczeniem życiowym pierwszej połowy XX wieku, przeszła przez wiele sztuk, powróciła z wielu ślepych zaułków labiryntu stylu, ale pojawiła się przed czytelnikami w ścisłych poetyckich formach wypełnionych czystością życia oddychać
Wojna była trudna. Niemal natychmiast po jej zakończeniu, w 1947 r., Opublikowano książkę „Drogi rodzime”, po której poeta milczał przez jedenaście lat. Po wierszach wojskowych dusza nie od razu dostroiła się do dawnego świata i drogi. I każdy poza tym stanem mógł pisać, z wyjątkiem Wsiewołoda Rozhdestvensky'ego. Tylko policjanci dotknęli jego represji, nawet przed rewolucją, kiedy odrębni studenci wyrzucali jak miotła na uniwersytecie w Petersburgu. Oprócz twórczości poetyckiej Wsiewołod Aleksandrowicz mógł jeszcze bardzo, bardzo dużo.
Oczywiście wykorzystał te umiejętności wczas oczekiwania na spokój. Był zaangażowany w tłumaczenia, pisał libretta operowe (piętnaście zostało napisanych i wystawionych, w tym wiele oper, które stały się klasykami). Ostatni okres twórczości - już poetycki - jest prawie całkowicie zajęty tematem rosyjskiej sztuki. Napisano cykle wierszy poświęcone największym architektom w Rosji. Poeta filozofuje, kontemplując rodzime krajobrazy. A bardzo duże miejsce w jego pracy zajmują wspomnienia.
Miłość do tych urodzajnych i wdzięcznych ziemPowstał w latach dwudziestych XX wieku i właśnie tam Wsiewołod Rozhdestvensky wracał od czasu do czasu przez całe życie. Te podróże znajdują odzwierciedlenie w wierszach „Tsey”, „Hunter Vasso”, „Spotkaniu kaukaskim” i wielu innych. Tutaj poeta znalazł niewyczerpane źródło swojej pracy.
Cykle górskie to prawdziwe poetyckie arcydzieła. Potężne piękno lokalnej przyrody było w stanie uzupełnić piękne krajobrazy wioski Tichwin i arystokratyczną harmonię gatunków Carskie Sioło. Wąwóz Tsei przyciągnął poetę jak magnes, stąd optymizm związany z poetą zyskuje pewną prymitywność, a inspiracja jest naładowana jak broń.
