Vasily Vasilyevich Davydov (zdjęcie: poniżej) jest rosyjskim psychologiem i akademikiem. Wiceprezydent APN ZSRR. Czczony naukowiec Federacji Rosyjskiej. Jest autorem licznych prac z zakresu psychologii pedagogicznej. Artykuł ten będzie zawierał krótką biografię naukowca. Więc zaczynajmy.
Wasilij Wasiliewicz Dawidow urodził się wMoskwa w latach 30. XX wieku. W 1948 roku wstąpił na wydział psychologii (Wydział Filozofii) na Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym. Następnie temat ten został nauczony przez P.Ya. Halperin. Po chwili nauczyciel i uczeń zostali przyjaciółmi. Davydov stał się gorącym zwolennikiem swojej teorii stopniowego pojawiania się działań mentalnych.
Zbliżały się ostatnie miesiące szkolenia. Wasili aktywnie komunikował się ze swoimi kolegami. Korovikov, A.A. Zinowiew i E.V. Ilenkowa, który stał się wichrzycielem na Wydziale Filozoficznym. Dlatego Davydov i nie poszedł do pracy w Moskiewskim Uniwersytecie Państwowym po ukończeniu szkoły podyplomowej. A.R. Luria pomógł Wasilijowi uzyskać redaktora w publikacji "Raporty APN ZSRR".
Po pewnym czasie AA. Smirnov zaprosił młodego człowieka do Instytutu Psychologii. Tam Wasyl pracował do końca życia. Mniej więcej w tym samym czasie przyszły akademik zapoznał się z D.B. Elkonin i zaczął z nim pracować razem w jednej ze stołecznych szkół.
We wczesnych stadiach twórczości Wasilij WasiliewiczDavydov zaproponował, aby nie używać terminu "rozwój", jak stosuje się do osoby. Naukowiec postanowił zastąpić go terminem "formacja". Podstawą tego pojęcia jest nabycie, opanowanie i opanowanie społecznej natury człowieka, co odnotowano w konkretnych produktach obiektywnej działalności poprzednich pokoleń ludzi. A psyche bezpośrednio kontroluje mechanizm pracy.
Wszystkie metody i rodzaje działalności człowieka, a takżejej skłonności, aspiracje, potrzeby, indywidualne działania są wynikiem zawłaszczenia normatywnych wzorców tej pracy ustanowionej przez społeczeństwo. Davydov uważa, że instytucje publiczne w taki czy inny sposób wpływają na kształtowanie się jednostki. W związku z tym pojęcie "rozwoju" odnosi się nie do jednostki, ale do społeczeństwa jako całości. A kształtowanie psychiki podmiotu jest już formacją.
W 1978 r. Wasilij Dawydow razemz A.K. Markova napisał artykuł na temat problemów rozwoju umysłowego. W tej pracy widać zmianę w pracy naukowca. Faktem jest, że Davydov postanowił przejść do innej koncepcji. Imię prawie nie wymieniło imienia Halperin. Cóż, sama koncepcja "rozwoju" w odniesieniu do formacji jednostki nie została już zastąpiona przez "formację". Wreszcie naukowiec przywłaszczył sobie własną wartość.
W artykule Wasilij Wasiliewicz zastanawiał się"Formacja" jako forma rozwoju umysłowego. Jednak nie zidentyfikował tych dwóch pojęć. Zdaniem naukowca rozwój jest naturalną jakościową zmianą formy i poziomu aktywności jednostki, która ze swej natury ma charakter społeczny. Oprócz teorii, artykuł zawiera również dane empiryczne, na podstawie których można śledzić sposób rozwoju myślenia zarówno wśród uczniów szkół podstawowych, jak i młodszych.
Pod koniec lat 70. XX wieku Wasilij Wasiliewicz Dawidowstopniowo zastąpił teorię P.Ya. Halperin o kulturowej i historycznej koncepcji LS. Wygotski. Ale chociaż ogólne poglądy psychologiczne naukowca stały się inne, jego główny cel wcale się nie zmienił. Opierając się na teorii Wygotskiego, Wasilij Wasiliewicz opracował nowy program pedagogiczny. I DB pomógł mu w tym. Elkonin. W sercu ich koncepcji były trzy koncepcje - refleksja, myślenie teoretyczne i aktywność uczenia się. I wszystkie są ściśle ze sobą powiązane. Najtrudniejszym momentem w rozwoju teorii była poprawna korelacja myślenia teoretycznego i empirycznego, które są wykorzystywane w procesie poznania.
Ta książka jest akademika Dawydowa Wasilija Wasiliewiczawydany w 1996 roku. Tam szczegółowo opisał teorię rozwoju dzieci. I zrobił to z najwyższej pozycji tego problemu - przedmiotu wiedzy. Według naukowca dana osoba jest przedmiotem działalności, wytwarzając nowy duchowy lub materialny produkt. Otóż proces uzyskiwania produktu jest aktem kreatywności. Zgodnie z tą koncepcją akademik zrozumiał prawdziwą transformację siebie, kultury i obiektywnej rzeczywistości. Cóż, wynik wykonanej pracy był bezpośrednio zależny od zdolności intelektualnych osoby.
Wasilij Wasiliewicz Dawydow, którego biografiaznany wszystkim miłośnikom psychologii wychowawczej, wierzył, że osoba jest głównym podmiotem twórczej aktywności, ale nie jedynym. Naukowiec założył możliwość istnienia takiego terminu jako jednostka zbiorowa. Jeśli uważamy osobę za podmiot twórczej działalności, to nie wszyscy ludzie mogą stać się nią, ale tylko ci, którzy osiągnęli znaczące wyniki dla społeczeństwa.
Davydov Vasily Vasilyevich, krótka biografiaktóry został opisany powyżej, zmarł w 1998 roku. Całe swoje życie, naukowiec poświęcony zmianie zasad edukacji szkolnej. Oczywiście, teoretyczne poglądy Davydova zmieniały się okresowo, ale ogólna idea zawsze pozostawała niezmieniona. Stworzony przez niego w współautorstwie z D.B. Teoria edukacji rozwojowej Elkonina nadal jest z powodzeniem stosowana w wielu szkołach Federacji Rosyjskiej. A to bezsprzecznie potwierdza jego skuteczność i spójność.
