Zespół Lefgrena jest symetrycznym wzrostempodstawowe węzły oskrzelowe układu limfatycznego z dwóch stron. Towarzyszące objawom skórnym choroby (rumień guzowaty), wysoka temperatura ciała i bóle stawów. Takie objawy są charakterystyczne dla sarkoidozy.
Ta choroba atakuje różne narządy -płuca, śledziona, węzły chłonne. Zespół Lefgrena w sarkoidozie nie jest przenoszony i nie jest patologią zakaźną. Nie należy mylić choroby z procesami onkologicznymi i gruźlicą.
Sarkoidoza była rzadka przez bardzo długi czaschoroby, ale dziś obraz się zmienił, patologia rozprzestrzenia się z wielką prędkością na całym świecie. Według statystyk, większość cierpi na zespół Léfgrena kobiet od 20 do 40 lat, ale choroba może przyjść do każdego człowieka.
Może być bezobjawowe, stopniowo lubw ostrej formie. Klinika bezobjawowa, z reguły, jest wykryta przypadkowo na zapobiegawczym badaniu fluorograficznym. Najczęstszy jest stopniowy przebieg i rozwój choroby z następującymi objawami:
Ostry przebieg sarkoidozy nazywany jest syndromemLefgrenie towarzyszy jej wzrost temperatury do 38-39 ° C, bóle stawów, zmiany skórne w postaci rumienia, ból w klatce piersiowej i duszność. Przypadki są częste w ostrym przebiegu całkowitego wyzdrowienia osoby bez stosowania terapii lekowej i innych interwencji.
Do końca medycyny przyczyny tej patologii nie są znane, prawdopodobne jest, że następujące czynniki mogą spowodować jej rozwój:
Ważne jest, aby porzucić pacjenta z zespołem Léfgrenapalenie tytoniu, aby przyspieszyć powrót do zdrowia. Narządy klatki piersiowej powinny być badane co 2 lata. Biorąc pod uwagę fakt, że etiologia choroby nie jest do końca poznana, nie opracowano zasad działania zapobiegawczego. Specjaliści zalecają unikanie kontaktu z pyłem metalu i ogniskami infekcji zakaźnych.
Ujawniono syndrom Léfgrene w sarkoidozienastępująca pozapłucna lokalizacja procesu - uszkodzenie tkanki podskórnej, skóry i obwodowych węzłów chłonnych. Występuje wzrost liczby węzłów szyjnych, podobojczykowych, pachowych i pachwinowych. W niektórych przypadkach dotyczy to węzłów chłonnych jamy brzusznej.
Kości i centralny układ nerwowy są zdumieniznacznie rzadziej, ale taki przebieg choroby jest trudniejszy. Sarkoidoza serca występuje w 20-30% przypadków i przebiega bezobjawowo. Lewa część serca zmniejsza objętość, prawa komora wzrasta.
Wczesne badanie i leczenie dają szansę na pomyślny wynik. W innym przypadku dochodzi do zmian w tkance płucnej, co ostatecznie prowadzi do niepełnosprawności.
Często sarkoidoza jest mylona z powodu gruźlicypodobieństwo objawów. Wymaga to dokładnego zbadania, ponieważ przyczyny i terapia są różne. W żadnym przypadku nie można się leczyć, zwłaszcza biorąc leki przeznaczone dla osób z gruźlicą, może to prowadzić do śmierci.
Zespół Léfgrena (klasyczny przykład) to sytuacja, w której ogólny stan pacjenta został zadowalająco oceniony. Obserwuje się zmiany w skórze. Może pojawić się:
Badanie pacjentów z zespołem Löfgrena polega na przeprowadzeniu radiografii. Tomografia komputerowa jest stosowana jako metoda rafinacji. Przeprowadza się biochemiczne i ogólne badanie krwi.
Zadaniem leczenia jest stłumienieproces zapalny. Najskuteczniejszym sposobem jest stosowanie kortykosteroidów przez sześć miesięcy. Wraz z klęską najważniejszych narządów wymagane jest leczenie glikokortykosteroidami hormonami.
Szybko rozwijający się prąd jest traktowany krótkokursy dożylnych leków przeciwzapalnych. W przypadkach, gdy terapia jest bezsilna, wykonuje się plazmaferezę (oczyszczanie krwi). W ciężkim stadium urazu płuc wymagane są przeszczepy narządów. Przebieg choroby i wynik leczenia są w większości korzystne, po prostu nie trzeba rozpoczynać tego procesu.
